حـكـايـتـي

كنت البنت اللى دايما تطلع الأولى......بابا يقولى على طول حلوة وشطورة

حضنه البيت الصغنن يدفينى.....وايده فى ايدى طول عمره بيحمينى

كنت بحب فستانى.....أصل لونه زى ألوانى.......

بيها فى كراستى برسم...نفسى ويا أصحابى أسحب لونى الأحمر...

وأرسم قلب صغير.......أقول لماما شوفى قلبى.......

تضحك وأنا مش عارفة ليه بتضحك كل يومين على مرايتى....

أبص فيها وأكشر......أقولها قولى يا مرايتى...

امتى بقى أنا هكبر ولما كبرت................................. عرفت ان الدمعة مش على لعبة تتكسر.....

وان القصر الصغير ماعادش يكفينى أكتر ما بقيتش أغلط وأجرى وفى حضن أمى أستخبى.......

مابقيتش من الضلمة أهرب وبين ايديها أتخفى كانت حياتى غنوة سهلة من كلمتين..........

دلوقتى ديوان معقد يحتاج لسرده يومين أنا كل همى كان هدية فى عيد ميلادى.......

دلوقتى شغلانى قضية بلادى قضيه حياتى قضيه حبى قضيه قلبى اللى مبقاش عارف يعمل ايه يسمع كلام علقى ولا يكمل طريقه ولا يعيش كده والسلام

ولا بعمل اللى هو عاوزه ويعيش اللحظه مبقاش عارف ولا حكايه ايه ولا ايه ولا ايه هقول بس ايه

هقول ايه


بس عارفين ايه الغريب؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

......... ان الدنيا هى أوضة من بابين باب دخلت منه أنا من سنين.........

.وباب يمكن خروجى عنه كمان يومين عشان كده برفع ايديا للسما وبقول

يااااااااااا رب.................ما تاخودش روحنا الا وانت راضى عننا كلنا

يارب ارضى عنا يارب ارضى عنا

لان الحياه صعبه قوى وخلاص مبقناش نستحمل خلاص


انا اخدت الفكره من واحده وكملتها يارب تعجبكم بس فكرتها الاصليه منقوله انما انا اضافت اليها